چاپ افست
چاپ افست که به آن لیتوگرافی یا لیتو افست نیز می گویند یک چاپ پرکاربرد است که در آن تصویر مرکب شده روی صفحه چاپ روی یک استوانه لاستیکی چاپ می شود و سپس به کاغذ یا مواد دیگر منتقل می شود. سیلندر لاستیکی انعطاف پذیری زیادی را به همراه دارد و امکان چاپ روی چوب، پارچه، فلز، چرم و کاغذ خشن را فراهم می کند. یک چاپگر آمریکایی به نام Ira W. Rubel از ناتلی، نیوجرسی، به طور تصادفی این فرآیند را در سال 1904 کشف کرد و به زودی یک دستگاه چاپ برای بهره برداری از آن ساخت.
در چاپ افست، ماده ای که قرار است چاپ شود، نه بالای سطح صفحه چاپ قرار می گیرد (مانند چاپ لترپرس) و نه در زیر آن فرو می رود (مانند چاپ قلمی یا گراور).
در عوض، با سطح صفحه همسطح است. بنابراین افست به عنوان یک روش پلانوگرافی چاپ طبقه بندی می شود.
چاپ افست، به عنوان پیشرفتی در لیتوگرافی ، بر این اصل استوار است که آب و گریس با هم مخلوط نمی شوند، به طوری که جوهر چرب را می توان روی نواحی چاپ گریس کاری شده صفحه رسوب کرد، در حالی که مناطق غیرچاپی آب را در خود نگه می دارند.
صفحه افست معمولاً از روی یا آلومینیوم یا ترکیبی از فلزات است که سطح آن را متخلخل می کند و سپس با مواد حساس به نور پوشانده می شود.
قرار گرفتن در معرض یک تصویر باعث سفت شدن پوشش روی نواحی چاپ می شود. پوشش روی نواحی غیرچاپ شسته شده و فلز خیس شده باقی می ماند که جوهر را پس می زند.
چاپ افست مدرن بر روی دستگاهی انجام می شود که اساساً از سه سیلندر دوار تشکیل شده است: یک سیلندر صفحه ای که صفحه فلزی به آن بسته می شود. یک سیلندر پتویی که با یک ورقه لاستیک پوشانده شده است. و یک سیلندر قالب گیری که کاغذ را در تماس با سیلندر پتو فشار می دهد.
استوانه صفحه ابتدا با یک سری غلتک مرطوب کننده که رطوبت را در دانه های فلز رسوب می کند، در تماس است. سپس یک سری غلتک مرکب از روی صفحه عبور می کند و جوهر توسط نواحی نگهدارنده آب پس زده می شود و توسط تصویر چرب پذیرفته می شود. تصویر مرکب شده به پتوی لاستیکی منتقل می شود و سپس به کاغذی که در اطراف استوانه قالب گیری حرکت می کند جابجا می شود.
